Languit hing ik in mijn luie stoel, met een speciaal biertje in mijn ene hand en met mijn andere hand friemelde ik een beetje aan mijn kloten. Wachtend op het naderende einde van de wereld. Volgens de Maya kalender moest het nu toch wel zover zijn. Ik verheugde me enorm op dit moment. Een mooier evenement kun je je als professionele zeveraar niet wensen. Alles naar de klote en niet alleen mijn rechterhand. Alles!
Maar hoe kon ik ook zo naïef zijn en geloven in de voorspellingen van een zeker Meso-Amerikaans volkje. Natuurlijk hadden die, hoe mooi het ook klonk, het niet bij het rechte eind. Ja, piramides bouwen dat ging ze wel goed af. Maar een beetje een betrouwbare kalender ontwikkelen, was waarschijnlijk teveel werk. Ik zie het voor me dat ze zich vol overgave stortten op de wereld van de almanak om er vervolgens zo halverwege achter te komen dat het toch wel erg veel werk is. “Ik ben nu ergens rond eind december 2012, is het goed als ik nu weer piramides ga bouwen? Ik word echt gek van hele dagen op kantoor zitten.”
Inmiddels zat ik ook al hele dagen in mijn luie stoel. Mijn speciaal bier was op en mijn zak was klam van het dagen omklemd zitten in mijn rechterhand. Ik wilde er godverdomme van gaan genieten. De Dag des Oordeels als een warme deken over me heen laten komen. Maar nee hoor. In plaats daarvan kwam ik weer eens van een bescheten kermis thuis en als rasechte Tilburger is dat werkelijk niks nieuws voor me. Genoeg redenen dus om weer de pen op te pakken en volop te gaan zeuren over hoe kut het allemaal is. De wereld had me eindelijk een ultieme dienst kunnen bewijzen, maar gunt me dat niet. Nou wereldje, maak je borst maar eens goed nat, want vanaf nu ga ik jou weer, met enige regelmaat, helemaal kapot schrijven met mijn gezeur en gezever.
Ruim een jaar heb ik dit blog links laten liggen. Denkend aan een naderend einde van deze aardkloot, zag ik ook niet echt meer de noodzaak om te lopen zeiken op alles. Waarom zou ik zeuren over datgene dat er binnenkort toch niet meer zou zijn. Kut Maya’s! Jullie hebben mij en eigenlijk de hele wereld enorm teleurgesteld. Of nie!