24-uur per dag kijken naar jezelf

Het leek zo’n mooi idee, maar ergens had ik al wel zien aankomen dat het op niks zou uitdraaien. Het was namelijk John de Mol, die met dit idee kwam aanzetten. Het moest weer eens iets controversieels worden in de trant van Big Brother en dat werd Utopia.

Utopia! 15 personen gevangen in een gebied, zonder regels, waar ze geheel naar eigen inzicht een ideale wereld mogen creëren. Maar John is de regisseur, het zal zijn ideale wereld wel worden, die goed te verkopen is aan andere landen, en niet die van de deelnemers. Allereerst heeft hij de touwtjes in handen gehad bij de keuze van de deelnemers. Wat een burgerlijk zooitje is het. In mijn ideale wereld zou ik verdomme zelf die 14 lekkere wijven waarmee ik een jaar opgesloten zou zitten kiezen en niet meneer de Mol. Dus daar gaat het al verkeerd. Goed, de gekozen personen zijn een dwarsdoorsnede van de samenleving, de samenleving die je dus juist in Utopia zelf mag bepalen. Met andere woorden als je 15 deelnemers uitkiest, die een dwarsdoorsnede vormen van de al bestaande maatschappij, dan is de kans erg groot dat zij een soortgelijke maatschappij zullen creëren. Dat wordt dus saaie televisie.

Goed. We geven het een kans. Althans dat heb ik geprobeerd. De eerste aflevering was al verschrikkelijk. Eén man wilde zich duidelijk opstellen als de leider van de groep. Met als beroep aannemer is het natuurlijk een handige vent en geliefd bij alle andere deelnemers. Maar God, oh God, hij was nog geen dag weg van huis en hij stond al bij de koeien te janken als een klein kind. Om een dag later met een andere deelneemster onder de geïmproviseerde douche te duiken en daarover op te scheppen tegen de andere mannelijke deelnemers.

Ik volg het programma niet. Echt niet. Ik kijk heel af en toe. Kwam er gisteren achter dat er al een hele stoppenkast met 20 groepen is aangelegd. Hoe ideaal is je wereld als je kunt worden weggestemd? Daar kwam ik ook onlangs achter. Noem het dan gewoon Big Brother, John. Nee, ik weet precies waar dit heengaat met die ideale wereld van ze. Binnenkort hebben ze daar ook internet. Voor je het weet, heb je je eigen ideale tv-programma om zeep geholpen, John. Want wanneer ze daar internet hebben, gaan al die deelnemers gewoon 24-uur per dag kijken naar hoe ze 24-uur per dag naar elkaar kijken. Of nie!

Advertentie

Alles krom

Of hij nu wel of geen mentale krachten heeft dat laat ik in het midden, het is wat dat betreft ‘in the eye of the beholder’, maar om nou op zoek te gaan naar een nieuwe dat lijkt me wel heel erg overbodig. Ten eerste zijn we nog niet van die oude af en ten tweede zal die nieuwe ook geen wereldwonderen verrichten. Sowieso hadden ze de nieuwe al in 2008 gevonden, maar campingzender SBS6 vindt het nodig om dat in 2009 en 2010 gewoon nog eens dunnetjes over te doen. Wat is er trouwens gebeurd met de winnaars van 2008 en 2009? Laat maar, interesseert me helemaal niet eens.

Uri Geller, daar heb ik het natuurlijk over. Je weet wel die man die met zijn mentale krachten lepels kan buigen, als iemand nog andere ‘gaven’ van hem kan noemen dan hoor ik dat graag. Trouwens als iemand mij kan vertellen wat het nut is van het buigen van lepels met je geest, dan mag je dat ook wel zeggen, want ik zie het niet.

Dat hele mentalisme en ook die hele SBS6-show is één grote farce. Geloof me, je wordt gewoon in de maling genomen. Laatst zat ik er toevallig (ja, echt) even naar te kijken en toen zou zo’n klootviool wel eens even een loeizware bowlingbal met zijn mentale kracht laten rollen over een tafel, dus zonder enig vorm van contact. Op zich, zou je zeggen, een indrukwekkende demonstratie van kinetische krachten en ik geloof dat ik er vroeger best ‘ns in zou kunnen trappen. Het verschil met vroeger is helaas voor deze oplichter dat de beeldbuis die toen nog bol was, nu vervangen is door een plat plasmascherm waarop duidelijk te zien was dat die tafel heel lichtjes bewoog. Daardoor rolde die bal natuurlijk over de tafel. Daar trap ik dus mooi niet in, maar gezien de lovende woorden van Uri na deze truc was hij er dus mooi wel ingestonken.

Daar komt dan het volgende nog bij. Laatst stond ik lekker een biertje te drinken in de Cul de Sac (toffe kroeg in Tilburg) en wat schetste mijn verbazing, naast mij stond één van die kandidaten uit het seizoen van 2009 een beetje te swingen. Dat had ik nooit achter een mentalist gezocht, net zoals ik ook nooit achter hem had gezocht dat hij in een commercial zou meespelen. Dat heeft diezelfde kandidaat namelijk ook gedaan en zelfs ten tijde van de uitzendingen van ‘De nieuwe Uri Geller’. Al snel werd mij duidelijk wat hier precies achter zit, want ik kreeg te horen dat die zogenoemde kandidaat gewoon een acteur is. Van SBS6 kreeg hij een bepaald budget, waarmee hij naar eigen keuze een illusie mocht aanschaffen om dat kunstje dan vervolgens tijdens de liveshow te vertonen. Nu begrijp ik ook meteen waarom die nutteloze belspelletjes in de uitzending zitten, het zijn de mensen thuis die al de dure illusies en acteurs zelf betalen.

Maar het irritantste van deze show is toch wel de presentatie die door Patty Brard wordt gedaan. Wat dat mens nog op tv doet is mij helemaal onduidelijk. Zeker nu ik dus een enorm plasmascherm heb, en zij dus levensgroot mijn huiskamer binnenkomt. Wat mij betreft hadden ze er al na Luv zes planken om heen mogen timmeren en ons allemaal kunnen besparen dat dat mens ooit ook maar één huiskamer binnen zou sluipen. Had die Hayashi maar wel zo’n komkommer misgeslagen dat zou pas hilarische tv zijn geweest, of nie!