Incubate: Dag 3

Vandaag ben ik dan toch maar eens gaan kijken wat dat Incubate nou eigenlijk te brengen heeft. De eerste band was Neon Indian. Om eerlijk te zijn heb ik geen indiaan kunnen ontdekken, de gitarist zou er best een kunnen zijn, maar ik ken geen indianen met een bril. Vroeg me sowieso af waarom hij überhaupt een gitaar bespeelde, want het geluid wat hij fabriceerde had niks met een gitaargeluid te maken. Volgens mij had hij liever zoals twee andere in de band een synthesizer gehad. Wat mij wel is bijgebleven van Neon Indian is het schattige naveltje van de toetseniste, maar voor naveltjes kun je zowat overal wel terecht.

Bongo a bang bang, de tweede act van de avond, was een soort John McEnroe met snor en een naaktpak achter een drumstel. Meer dan een halfbakken drumsolo van zo’n 15 minuten was het eigenlijk niet, maar om het toch enigszins interessant te doen lijken had hij vuurwerk meegenomen. Dit vuurwerk werd gedetoneerd door twee vrouwen en dan kun je er donder op zeggen dat dat naast de tel gaat zitten.

Hup, weer door het zeikweer naar de V39. Daar was de band Women namelijk al begonnen en ik kijk graag naar vrouwen. Wat een teleurstelling is het als dan blijkt dat er geen enkele vrouw in die band zit, alhoewel de zanger zo nu en dan wel iets weg had van een zeikerige vrouw die weer eens haar zin wilde hebben. Ja, dat zijn dan juist weer de vrouwen waar ik niet graag naar kijk.

Als laatste speelde The Chap in een bomvolle Cul de Sac, daar heb ik dus ook geen zak van kunnen zien.

Wat me het meeste is bijgebleven is het feit dat ik zeiknat aankwam en ook weer zeiknat thuiskwam. Hopelijk is het weer op dag 4 een stuk beter, of nie!

Incubate: Dag 2

Nou, het geneuzel is zijn tweede dag in gegaan. En wat denk je? Ik ben er weer niet bij. Om thuis geen hommeles te krijgen, heb ik besloten om niet te gaan. Ik krijg mijn vriendin ook echt niet uitgelegd dat ik naar de ex ga kijken. Vandaag speel ik het op safe en morgen zal Incubate voor mij pas beginnen, of nie!

Incubate: Dag 1

En we zijn los! Het geneuzel in september is begonnen. En hoe? De organisatie is zo stom geweest om één van de bedenkers van “Bridget Jones’s Diary” te laten spreken op de openingsavond van hun festival. Ik vond de film al niks, heb niet de moeite genomen om het boek (of de colums) te lezen en ben dus ook zeker niet van plan om naar deze openingsavond gegaan.

Ik ga dus echt m’n avond niet verpesten door naar zo’n lapzwans te zitten luisteren. Al helemaal niet als diezelfde lapzwans denkt dat hij de mensen iets zal gaan wijsmaken over massaparticipatie en dergelijke. Niemand kan mij iets wijsmaken. Ik kijk veel liever, als deel van een enorme massa, naar de nieuwe aflevering van “So you think you can dance” en zeker als die nog eens gevold wordt door de herhaling van de eerste twee afleveringen van “Oh Oh Cherso”. Heerlijke televisie waardoor ik niet naar Charles Leadbeater z’n gelul hoef te luisteren. Als ik al was gegaan dan was het voor het bier en dat heb ik thuis ook en nog veel goedkoper ook.

Mijn Incubate is al begonnen, op de bank met een koud biertje. Ik denk dat ik meer plezier zal hebben dan al diegene die naar dat geneuzel gaan luisteren in De NWE Vorst, of nie!

Augustus gedicht

Of je nu zit te wijvenzeiken
of een alfabet zit te kakken
de opluchting na deze daden
is er eentje om het label A-ok op te plakken

Incubate: El-B en El-G

Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de programmeurs van Incubate hun uiterste best hebben gedaan om een uitzonderlijk programma neer te zetten.

Na lang onderhandelen werd toch al duidelijk dat het ze niet zou lukken om de complete formatie binnen te halen. Vrij snel haakten El-O, El-S, El-C en El-F af. Daarna wisten ze niet of ze nog wel hun uiterste best zouden moeten doen om dit plan door te zetten. Gelukkig was daar ineens El-B die toezegde en dit gaf de programmeurs een nieuw elan, maar na verwoede pogingen lieten ook El-V, El-M, El-Z, El-E, El-L en El-A het afweten. Met man en macht hebben ze toen geprobeerd om op z’n minst ook El-P te kunnen toevoegen aan het programma. Ook dat is helaas op het laatste moment afgeketst en direct kwamen ook de afmeldingen van El-A, El-D, El-H, El-K, El-Q, El-R en El-Y binnen. De moed zakte zowat in de schoenen toen het positieve bericht dat El-G acte de présence zou geven binnenkwam. Meer tevergeefs waren de pogingen om de rest van de zesentwintig koppige formatie te boeken. El-I, El-J, El-N, El-T, El-U, El-W en El-X hebben ook afgezegd.

Zo is helaas slechts ééndertiende deel van de topformatie El-Alfabeto aanwezig op Incubate en of zo’n minderheidsalfabet echt gaat werken, moeten we nog zien. Of nie!

Incubate: Hester Scheurwater

Hester Scheurwater doet iets met beeldmateriaal. Het is overwegend bewegend materiaal, maar ook foto’s worden door Hester gemaakt. Zij noemt het kunst, maar eigenlijk is het gewoon mislukte pornografie. Eerder zei ik al: “Een kut is nog geen kunst”, maar daar lijkt Hester Wijvenzeik, zoals ik haar liever noem, anders over te denken.

Gek eigenlijk dat zo iemand werkelijk gestudeerd heeft aan de kunstacademie. Kan me niet voorstellen dat ze daar ook lesgeven in ‘jezelf fotograferen in de spiegel’. Ga maar eens naar haar site, die staat daar vol mee. Gezien de foto’s denk ik dat Hester haar eigen scheur toch wel heel gaaf vindt, maar ik vind er geen kut aan!

Hopelijk zal ze op Incubate meer van haar ‘wildbeam’ acties vertonen en het liefst zo min mogelijk scheur, of nie!

Incubate: I am oak

Het is toch erg dat niemand die jongen van de band ooit heeft gezegd, dat hij de naam verkeerd heeft gespeld. Ik voel een soort plaatsvervangende schaamte. Hetzelfde gevoel dat ik krijg wanneer er weer iemand godsgruwelijk vals staat te zingen bij de audities van bijvoorbeeld de X-factor en daarna doodleuk beweert dat iedereen om haar heen vindt dat ze goed kan zingen. Dat kan ze niet, dus zeg dat dan ook eerlijk. Zo had ook wel iemand eerlijk tegen Thijs Kuijken kunnen zeggen dat het gezegde ‘I am a-ok’ is en niet ‘I am o-ak’.

Ik voel me dan ook genoodzaakt om op zaterdag 18 september naar de Pauluskerk te gaan, waar Thijs zal spelen, om hem te vertellen dat hij de bandnaam fout heeft geschreven. Of nie!

P.S. De marketingpik van Incubate, Erik Luyten, lijkt wel verdacht veel op Thijs Kuijken. Staat ‘I am oak’ misschien voor ‘Ik ben E(r)ik’?

KAK!

Of nie!

Juli kunnen me wat!

Bam! Met zijn gebalde vuist sloeg Mart Smeets op de tafel. Hij kon het gewoonweg niet uitstaan en voor iemand zoals Mart is dit ook niet te verkroppen. Het was nog nooit eerder voorgekomen en statistisch gezien ook haast onmogelijk, maar toch is het hier en vanavond gebeurd. Je zag de irritatie duidelijk in zijn gezicht. Nee, Mart was niet blij. Hij stond voor het eerst met zijn mond vol tanden en dat nog wel tijdens een live uitzending.

Het leek zo’n mooie aflevering van Studio Sportzomer te worden. Mart had twee gasten uit genodigd waarvan hij absoluut zeker was dat ze minder verstand van wielrennen hebben dan hij. Geen ex-renner, geen sportjournalist. Dit keer zou Mart op zekers het hoogste woord spreken. Hoe kon hij ooit weten dat het anders zou lopen dan gepland? Hoe kon hij dit voorzien?

Hij zat, zoals altijd, als eerste aan de interview-tafel, te wachten op zijn gasten. Als je goed luisterde, kon je hem in zichzelf horen gniffelen. Dit zou zijn avond worden. Zijn eerste gast kwam er al aan. Een nieuwslezeresje, die kon nooit meer verstand hebben dan Mart. Het enige wat zo’n vrouwtje hoeft te doen is de autocue op te lezen. Mart zat gebakken, deze gast zat in zijn broekzak. Daar kwam Eva Jinek aan en meteen werd Mart al van de wijs gebracht. De geile manier waarop Eva zich op de stoel liet glijden, was voor Mart een hele nieuwe gewaarwording. Hierdoor begon hij te stotteren terwijl hij de andere gast aankondigde.

“Men…men…mensen, de volgend…de volgende gast die hier naast Eva en m..mm…mij komt zitten, heeft net als Eva ook wei..wei…weinig te maken met de wielersport. Hier is Bo…Bono…Bono de zanger van U2.” Zo’n wereldster was voor Mart een enorme egostreling. Mart keek naast zich en concludeerde dat Eva er niet meer zat. Eva lag halfnaakt naast Mart op de grond en schreeuwde het uit. “Hij heeft me betast! Hij heeft me betast!” Je zag aan Bono dat hij werkelijk geen idee had, waar hij was beland. Mart werd kwaad, omdat dit geneuzel zijn perfecte uitzending verziekte en sloeg hard met zijn vuist op tafel. “Godv…” Nog voor Mart zijn woede kon uitten, kwam het logo van de NOS kwam vol in beeld met daaronder ‘even geduld a.u.b.’ Dit was het einde van Mart’s carrière, of nie!

Geneuzel in september

Onder de noemer ‘Tilburg Trakteert’ schotelt mijn stadje een aantal leuke activiteiten voor aan zijn bewoners en bezoekers. Er zitten een enkele schitterende pareltjes tussen zoals: De Tilburgse Kermis, Festival Mundial en Festival van het Levenslied. Als rasechte Tilburger vergeet ik niet dat deze traktaties gewoon van ons eigen belastinggeld worden betaald. Ik ben echt niet te beroerd om voor een beetje cultuur te betalen, maar hierin kun je ook te ver gaan.

Zo zit Incubate er weer aan te komen, een zoals ze zelf omschrijven ‘independent culture’ festival. Wat voor cultuur hoor ik je denken. Independent. Letterlijk vanuit het Engels vertaald betekent het ‘onafhankelijk’. Ikzelf zou het vertalen als ‘dat wat echt niemand ook maar iets interesseert’. Wees nou eerlijk. Wie zit er nou te wachten op een ouwe, dikke vent die beweert dat hij kunst maakt met naakte mensen en een dood varken. Daar was ik dus de vorige editie van dit festival in terecht gekomen. Die “voorstelling” duurde wel 3 uur, het stonk als de hel en d’r was geen kunst aan. De enige reden waarom ik de hele voorstelling heb uitgezeten, is de gratis wijn die er werd geschonken. O ja, een compleet naakte vrouw was natuurlijk ook mooi meegenomen, maar een kut is nog geen kunst.

Het schijnt dus een festival te zijn, maar ook daar heeft het maar weinig van weg. Een beetje festival heeft toch wel een festivalterrein. Nee, daar doen ze bij Incubate niet aan. Het festival is verspreid over de hele stad, sterker nog de omliggende dorpen worden er tegenwoordig ook mee lastig gevallen. Dat laatste doen ze dit jaar onder de noemer ‘Glocal’, wat meer klinkt als een dikke rochel die er niet uit wil dan een cultureel project. Wil je het festival bezoeken, dan ben je je dus voornamelijk van de ene naar de andere locatie aan het verplaatsen. Ben je eindelijk op zo’n locatie aangekomen, dan is het nog maar de vraag wat voor act je voorgeschoteld gaat krijgen. Sta er niet van versteld als er een half uur lang, onder de noemer kunst, een naakte vent voor je staat te schreeuwen.

Dit alles staat ons half september weer te wachten. Geneuzel! Ik kan er niet genoeg woorden aan vuil maken en zal hier dus zo nu en dan alvast wat “acts” onder de loep nemen. Puur en alleen om jullie te waarschuwen. Tijdens het festival zelf, zal ik wel voor jou gaan kijken. Dan kun jij gewoon thuis blijven, of nie!